Πριν λίγες μέρες ταξίδεψα για Χαλκιδική για επαγγελματικούς λόγους, και πλησιάζοντας τα Νέα Μουδανιά βρέθηκα για μια ακόμη φορά λόγω της ενασχόλησης μου με τον τον τουρισμό τα τελευταία 20 σχεδόν χρόνια σε μια αδιανόητη για την εποχή κατάσταση. Στρώναν άσφαλτο τέλος Ιούνη αρχές Ιούλη, στην έναρξη της υψηλής τουριστικής περιόδου σε μια από τις πιο γνωστές τουριστικές περιοχές της χώρας μας!!!!
Το ανέκδοτο των ημερών για τους επισκέπτες-τουρίστες ημεδαπούς και κυρίως τους αλλοδαπούς, οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να ακολουθήσουν την πολιτική του παραλόγου της χώρας μας διανύοντας μια μικρή απόσταση 5 λεπτών σε χρόνο 40 και 50 λεπτών μέσα από κυριολεκτικά χωραφόδρομους, ένα ανύπαρκτο και επικίνδυνο οδικό δίκτυο, η καλύτερη διαφήμιση για την χώρα μας και τη Χαλκιδική!!!. Ξεκινά λοιπόν ο ταξιδιώτης ένα πρωϊ με την καλύτερη διάθεση να χαρεί τις διακοπές και τις ομορφιές της Χαλκιδικής και ξαφνικά είναι αναγκασμένος να αγχωθεί να τεντώσουν τα νεύρα του και να οπλιστεί με τεράστια υπομονή, και ιδιαίτερα όταν στο αυτοκίνητο υπάρχει οικογένεια με μικρά παιδιά, και ίσως ακόμη ο επισκέπτης να κάνει οδικό τουρισμό και να προέρχεται από τη γειτονική χώρα τη Σερβία όπως μπόρεσα να διακρίνω από το αυτοκίνητο που με ακολουθούσε. Μάλλον ο τουρισμός πάει τόσο καλά όπως και η οικονομία μας και δεν έχουμε ανάγκη από νέους τουρίστες Έλληνες και αλλοδαπούς και φυσικά τα χρήματα τους!!!
Έχω ακούσει αρκετές φορές από τα χείλη επιστημόνων και ανθρώπων που έχουν στα χέρια τους τον πολύτιμο τουρισμό μας, ότι η συνεργασία του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα μπορεί να κάνει θαύματα, πράγμα ανέφικτο για τα ελληνικά δεδομένα χωρίς ευσυνειδησία, υπευθυνότητα, σοβαρότητα πολιτικής και ιδιαίτερα χωρίς αγάπη και σεβασμό σε μια από τις πιο όμορφες τουριστικά χώρες. Αναρωτιέμαι για πολλοστή φορά πότε αυτό το έρμο το ελληνικό κράτος θα μπορούσε να λειτουργήσει συντονισμένα με λιγότερους απαράδεκτους ειδήμονες-λαμόγια του χώρου και με την μείωση στο ελάχιστο των εμπλεκομένων υπηρεσιών προς όφελος του μοναδικού τουρισμού μας και της χώρας μας γενικότερα; Αυτό ας αποτελέσει ευχή και ελπίδα για την συνέχεια της τουριστικής πολιτικής της χώρας μας σε ένα έντονα κοντινό ανταγωνιστικό περιβάλλον, και ιδιαίτερα σε τόσους χαλεπούς οικονομικά καιρούς.
Το ανέκδοτο των ημερών για τους επισκέπτες-τουρίστες ημεδαπούς και κυρίως τους αλλοδαπούς, οι οποίοι είναι αναγκασμένοι να ακολουθήσουν την πολιτική του παραλόγου της χώρας μας διανύοντας μια μικρή απόσταση 5 λεπτών σε χρόνο 40 και 50 λεπτών μέσα από κυριολεκτικά χωραφόδρομους, ένα ανύπαρκτο και επικίνδυνο οδικό δίκτυο, η καλύτερη διαφήμιση για την χώρα μας και τη Χαλκιδική!!!. Ξεκινά λοιπόν ο ταξιδιώτης ένα πρωϊ με την καλύτερη διάθεση να χαρεί τις διακοπές και τις ομορφιές της Χαλκιδικής και ξαφνικά είναι αναγκασμένος να αγχωθεί να τεντώσουν τα νεύρα του και να οπλιστεί με τεράστια υπομονή, και ιδιαίτερα όταν στο αυτοκίνητο υπάρχει οικογένεια με μικρά παιδιά, και ίσως ακόμη ο επισκέπτης να κάνει οδικό τουρισμό και να προέρχεται από τη γειτονική χώρα τη Σερβία όπως μπόρεσα να διακρίνω από το αυτοκίνητο που με ακολουθούσε. Μάλλον ο τουρισμός πάει τόσο καλά όπως και η οικονομία μας και δεν έχουμε ανάγκη από νέους τουρίστες Έλληνες και αλλοδαπούς και φυσικά τα χρήματα τους!!!
Έχω ακούσει αρκετές φορές από τα χείλη επιστημόνων και ανθρώπων που έχουν στα χέρια τους τον πολύτιμο τουρισμό μας, ότι η συνεργασία του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα μπορεί να κάνει θαύματα, πράγμα ανέφικτο για τα ελληνικά δεδομένα χωρίς ευσυνειδησία, υπευθυνότητα, σοβαρότητα πολιτικής και ιδιαίτερα χωρίς αγάπη και σεβασμό σε μια από τις πιο όμορφες τουριστικά χώρες. Αναρωτιέμαι για πολλοστή φορά πότε αυτό το έρμο το ελληνικό κράτος θα μπορούσε να λειτουργήσει συντονισμένα με λιγότερους απαράδεκτους ειδήμονες-λαμόγια του χώρου και με την μείωση στο ελάχιστο των εμπλεκομένων υπηρεσιών προς όφελος του μοναδικού τουρισμού μας και της χώρας μας γενικότερα; Αυτό ας αποτελέσει ευχή και ελπίδα για την συνέχεια της τουριστικής πολιτικής της χώρας μας σε ένα έντονα κοντινό ανταγωνιστικό περιβάλλον, και ιδιαίτερα σε τόσους χαλεπούς οικονομικά καιρούς.
